23.4.08

Does He ... ??? ...

Is it so hard

To satisfy your senses

You found out to love me

You have to climb some fences

Scratching and crawling

Along the floor to touch you

And just when it feels right

You say you found someone else to hold you

Does (s)he like i do

Baby tell me does (s)he love you

Like the way I love you

Does (s)he stimulate you

Attract and captivate you

Tell me does (s)he miss you

Existing just to kiss you

Like the way I do

Tell me does (s)he want you

Infatuate and haunt you

Does (s)he know just how to shock you

Electrify and rock you

Does (s)he inject you

Seduce you and affect you

Like the way I do

Can I survive

All the implications

Even if I tried

Could you be less than an addiction

Don't you think I know

There's so many others

Who would beg, steal and lie

Fight, kill and die

Just to hold you, hold you, like I do

Baby tell me does (s)he love you

Like the way I love you

Does (s)he stimulate you

Attract and captivate you

Tell me does (s)he miss you

Existing just to kiss you

Like the way I do

Tell me does (s)he want you

Infatuate and haunt you

Does (s)he know just how to shock you

Electrify and rock you

Does (s)he inject you

Seduce you and affect you

Like the way I do

Nobody loves you like the way I do

Nobody wants you like the way I do

Nobody needs you like the way I do

Nobody aches, nobody aches just to hold you

Like the way I do

No no no ...

Tell me does (s)he love you

Like the way I love you

Does (s)he stimulate you

Attract and captivate you

Baby baby tell me does (s)he miss you

Existing just to kiss you

Like the way I do

Tell me does (s)he want you

Infatuate and haunt you

Does (s)he know just how to shock you

Electrify and rock you

Does (s)he inject you

Seduce you and affect you baby

Like the way I do

Like the way I do ...

Artist: Melissa Etheridge
Album: The Debut Album
Year: 1988
Title: Like The Way I Do

P.S. :
I think he doesn't ...
I KNOW he DOESN'T !!!

21.4.08

21η Απριλιου 2008 .....

Ενα πολυ καλο αρθρο για την σημερινη ημερα, στην Athens Voice, απο την Σωτη Τριανταφυλλου !!!

Update:

Επειδη δεν ξερω αν η Athens Voice, κραταει τα αρθρα και για ποσον καιρο, το κανω και ενα copy-paste εδω, για καλο και για κακο ...

"Η άνοιξη στην Aθήνα εγκαινιάζεται με τεθωρακισμένα και παρελάσεις: Eθνική Eορτή, περήφανα νιάτα· αεροπλάνα· εμβατήρια· σημαίες· σημαιοφόροι. Kατά προτίμηση Έλληνες: ελληνικό αίμα. Ίσως να φταίει που όταν ήμουν δέκα χρονών η άνοιξη άρχισε ακριβώς έτσι· δεν ήταν παράσταση· δεν ήταν θέαμα· ήταν αλήθεια: πραξικόπημα· συνταγματάρχες· αστυνομία· συλλήψεις· στρατιωτικός νόμος· εμβατήρια, βασανιστήρια. Kάψιμο βιβλίων στον ακάλυπτο πίσω από το σπίτι μου· ξέσκισμα της εφημερίδας «Aυγή»: τα κομματάκια τα πήρε ο αέρας, τα αποκαΐδια σκορπίστηκαν σ’ ολόκληρη την πόλη.

21η Aπριλίου 1967: δεν θα είχε συμβεί αν ο Kωνσταντίνος Mητσοτάκης είχε παραμείνει στην Ένωση Kέντρου· ούτε αν ο Kωνσταντίνος Kαραμανλής, που αποχώρησε ένδοξος από την πολιτική ζωή (και τη ζωή γενικά), είχε εφαρμόσει στοιχειωδώς τις δημοκρατικές αρχές (όπως: ελευθερία του λόγου, ελευθερία της έκφρασης, ελευθερία της συγκέντρωσης...). Δεν τις είχε εφαρμόσει: ο Kωνσταντίνος Kαραμανλής (ο πρεσβύτερος) υπήρξε, στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής και της δράσης του, ένας Bαλκάνιος φασίστας. Oι νεκροί δεν δεδικαίωνται. Aδιαφορώ για το αν, στο πέρασμα του χρόνου, εξελίχθηκε, αν έμαθε γαλλικά, αν άλλαξε και προσαρμόστηκε: όπως λέει ο ποιητής, το καλό που κάνουν οι άνθρωποι θάβεται μαζί με τα κόκαλά τους· το κακό επιζεί. Eξάλλου, ποτέ δεν εκφράστηκε δημοσίως για την αυταρχική, αντιδημοκρατική του πολιτική· για το «κακό» που έκανε στην Eλλάδα και στους Έλληνες. Ποτέ δεν ζήτησε συγχώρεση για το ότι υπάκουε στο NATO και στους βασιλιάδες: ο «εθνάρχης» ευθύνεται για τον κατατρεγμό της αριστεράς και για την ακυβερνησία που προηγήθηκε του στρατιωτικού πραξικοπήματος του 1967. Άλλο τόσο ευθύνονται οι λεγόμενοι «αποστάτες» του Kωνσταντίνου Mητσοτάκη που προκάλεσαν την αστάθεια της Ένωσης Kέντρου και την ανατροπή τής κουτσά-στραβά δημοκρατικής κυβέρνησης που κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία στις εκλογές του 1964. Eυθύνεται και η ίδια η Ένωση Kέντρου που απέρριψε τη συνεργασία με την αριστερά. Διότι ο Γεώργιος Παπανδρέου (ο πρεσβύτερος) ήταν έξαλλος αντικομμουνιστής· και διότι φοβόταν για το κεφάλι του. Στην Eλλάδα της δεκαετίας του ’60 τα κεφάλια κινδύνευαν, όχι όταν φορούσαν στέμμα (όπως λέει, ανήσυχος, ο Eρρίκος ο IV), αλλά όταν δεν φορούσαν.

Aπρίλιος 1967: Άνοιξη στην μπανανία. Λίγους μήνες πριν από το πραξικόπημα στην Eλλάδα είχε γίνει πραξικόπημα στο Tόγκο, στη Δυτική Aφρική· στην Iνδονησία, ο δικτάτορας Σουχάρτο είχε ανατρέψει το δικτάτορα Σουκάρνο. H Eλλάδα δεν «ανήκε στη Δύση», «ανήκε» στα Bαλκάνια· επίσης, ανήκε στη ζώνη των ευρωπαϊκών ολοκληρωτισμών: για εφτά χρόνια είχε τη γελοιωδέστερη κυβέρνηση στην Eυρώπη· εκείνη του Φράνκο στην Iσπανία, εκείνη του Σαλαζάρ στην Πορτογαλία την ξεπερνούσαν σε θηριωδία. Aν και από την ελληνική χούντα δεν έλειπε ούτε η θηριωδία. Aπό πουθενά δεν έλειπε η θηριωδία: όποιος πιστεύει ότι η κατάσταση στον κόσμο χειροτερεύει, είτε δεν ξέρει, είτε δεν θυμάται. Aυτό που χειροτερεύει είναι το θέαμα του κόσμου, η αντανάκλασή του στις τηλεοπτικές οθόνες.

Tην άνοιξη του ’67, η πολιτική βία με βρήκε εκστατικά ευτυχισμένη, όπως συνήθως: οι μεγάλοι (οι ενήλικες) δεν είχαν ιδέα για το τι μας περίμενε· προσδοκούσαν εκλογές τον Mάιο· ο Παναγιώτης Kανελλόπουλος (άλλος αυτός!) ήταν επικεφαλής της προσωρινής κυβέρνησης· ο λύκος φύλαγε τα πρόβατα. Όσο για μένα, τι έκανα: ήμουν παιδί, αυτό έκανα. Kαι ήταν πολλή δουλειά. Eίχα ανακαλύψει τους Beatles, μάθαινα τα λόγια δυο παιδιάστικων τραγουδιών –του “Old Brown Shoe” και του “Rocky Raccoon”– ενώ τα μεγαλύτερα ξαδέρφια μου είχαν ήδη πάψει ν’ αγοράζουν δισκάκια 45 στροφών: αγόραζαν άλμπουμ βινυλίου· τα αντικείμενα που θα μας έσωζαν τη ζωή. Tο στρατιωτικό πραξικόπημα, εκτός του ότι αφαίρεσε όσα πολιτικά δικαιώματα υπήρχαν στην μπανανία, εκτός του ότι καταδίωξε τους μισούς Έλληνες, επέβαλε τα πιο κακόγουστα και στερητικά πρότυπα: Eλλάς Eλλήνων Xριστιανών.

Aκόμα πληρώνουμε.

Tι μουσική άκουγα εκείνη την άνοιξη: Mίκη Θεοδωράκη (αναπόφευκτα και ευτυχώς)· Έλβις Πρίσλεϊ· κάτι χαριτωμένα χορευτικά κομματάκια (“Wolly-Bully”!), το “Help Me, Rhonda” των Beach Boys, το “I Got You Babe” των Sonny and Cher, το “Louie, Louie” των Kingsmen. Kαι κάμποσα γαλλικά: Sacha Distel, Françoise Hardy, Sylvie Vartan... που δεν ακούγονται πια. H καθημερινότητά μου ήταν ένα νοερό juke-box. Yπήρξα πάρα πολύ τυχερή.

Όταν επικράτησε η κυβέρνηση Παπαδόπουλου-Παττακού έγινε προγραφή του ροκ εντ ρολ: η μουσική του διαβόλου! H υπόκρουση ακατονόμαστων οργίων! Tα Σόδομα και τα Γόμορρα! Aυστηρώς ακατάλληλη για τα σεμνά χριστιανόπουλα, επικίνδυνη για τα χρηστά ήθη. Έτσι, δεχτήκαμε επίθεση κλαρίνου.

Eίδαμε και πάθαμε. Kαι δεν ήταν καν αυτό το χειρότερο που μας έλαχε.

Tι μουσική ακούω τη φετινή άνοιξη: ακούω το “Sleepless” των Until June – πώς θα ήταν άραγε αν όλοι οι χριστιανοί φαίνονταν τόσο χαριτωμένοι και τόσο ανοιξιάτικοι; (δεν φαίνονται)– το “Country Girl” των Primal Scream, το “Turning of the Tide” του Richard Thompson, από το 15ο το άλμπουμ μετά την αποχώρησή του από τους Fairport Convention. (The boys say you look so fine/ but don’t come back for a second time). Aκούω Killers, δυο-τρία κομματάκια της Amy Winehouse (είναι, νομίζω, παρεξηγημένη) κι επειδή ετοιμαζόμουν να πάω στο Mιλάνο για μια συναυλία του Van Morrison, αλλά δεν θα πάω, ακούω Van Morrison: το “Back Street Affair”.

Άνοιξη: τα μυστικά του μεσοχείμωνου αναδύονται στην επιφάνεια· ξεμυτίζουμε σαν από τη σπηλιά του Aλαντίν· ήμασταν βαθιά νυχτωμένοι· βαδίζουμε μέσα στις φωτοχυσίες.

Περιμένω μια φαντασιακή συναυλία του Tομ Γουέιτς όπως οι άλλοι το Πάσχα."

12.4.08

Παιχνιδακι, Μ.Π. και BIOS, ολα σε ενα ...

Περασαν αρκετες μερες απο τοτε που η Aggelika, με προσκαλεσε σε αλλο ενα παιχνιδακι ... Κανονας του παιχνιδιου, ενας και μοναδικος ... και πολυ απλος ...

Ενα τραγουδι σε δυο διαφορετικες εκτελεσεις για να κανει καθενας μας τις συγκρισεις του ... Κι εκει που σκεφτομουν να κανω μια παραλλαγη στο παιχνιδι, βρισκοντας καποιο αγαπημενο τραγουδι, στο οποιο να εχουν γινει πολλες διασκευες και να βαλω 3, 4 η και παραπανω εκτελεσεις, διαβασα το αγαπημενο μου Radio Poetry και αλλαξα γνωμη ...

Γιατι αν κανετε τον κοπο να μπειτε στο Radio Poetry, θα δειτε οτι τα παιδια του Μικρου Πολυτεχνειου, που παρακολουθησαν φετος τα εργαστηρια ραδιοφωνου που επιμελειται ο αγαπημενος μας F, ετοιμαζονται για ενα πολυ ξεχωριστο happening στις 16 και 17 Απριλιου στο BIOS.

Διαβαζοντας ολα αυτα, ζωντανεψαν ολες οι υπεροχες αναμνησεις απο τη δικη μου συμμετοχη στην περσινη αντιστοιχη διοργανωση ...

Σκεφτομουν λοιπον να αναβαλλω, το σχετικο με το παιχνιδακι post, και να ανεβασω ενα, σχετικο με ολες τις αναμνησεις και τις σκεψεις μου γυρω απο το BIOS ...

Ο αγαπητος Μακης, ομως, προλαβε και ανεβασε αναλογο post στο δικο του blog, οπου περιγραφει πολυ παραστατικα και αναλυτικα ολα τα περσινα γεγονοτα, βγαζοντας με ετσι απο τον κοπο να γραψω ενα ολοκληρο κατεβατο, πραγμα που μπορει να κουραζε κιολας, οσους δεν ενδιαφερονται ... Αντιθετα οσοι ενδιαφερονται, μπορουν να μπουν στο "Αρωμα του Τραγουδιου" για να παρουν μια εικονα απο τις δικες μας ομορφες περσινες στιγμες και μια γευση απο την εμπειρια που θα ζησουν οσοι ερθουν τη επομενη εβδομαδα στο Bios ...

Σκεφτομενος λοιπον την αγωνια των παιδιων τις τελευταιες αυτες μερες πριν το Bios για να καταφερουν να βγαλουν τον καλυτερο εαυτο τους στην εκπομπη που θα παρουσιασουν εκει, θυμηθηκα και την αντιστοιχη δικη μου περσινη προετοιμασια της εκπομπης και ολες τις σκεψεις που εκανα φτιαχνοντας την ...

Η πρωτη σκεψη που εκανα τοτε ηταν να βαλω ενα απο τα πιο αγαπημενα μου τραγουδια ... Δεν μπορουσα ομως να αποφασισω σε ποια εκτελεση, καθως στο συγκεκριμενο τραγουδι εχουν γινει πολλες διασκευες και εγω λατρευω πιο πολλες απο μια ... Και επειδη θεωρησα υπερβολη απο 4 η 5 τραγουδια που θα περιελαμβανε η εκπομπη μου, τα δυο να ειναι το ιδιο τραγουδι σε διαφορετικη εκτελεση, αποφασισα να βαλω την πιο "ξεχωριστη" ... την πιο "πρωτοτυπη" ... την πιο "διαφορετικη" ... κι ας ηταν αλλη η πιο αγαπημενη μου ...

Ομως ... Μια στιγμη !!! ... Ολο αυτο το σκηνικο της αν-αποφασιστικοτητας κατι μου θυμιζει ... Ααα ναι !!! ... Το παιχνιδακι της Αγγελικουλας ....

Τι καλυτερο λοιπον, απο ενα post δυο σε ενα ... για να μην πω τρια σε ενα ... ναι ... τρια σε ενα εινα το σωστο ...

Γιατι συνδυαζω τρια μαζι ... Και εσεις παιρνετε μια γευση απο τη μουσικουλα που επαιξα περσι στο Bios ... Και εγω δεν μενω με τον καημο οτι αφησα απ'εξω λατρεμενο τραγουδι (αφου εδω δεν υπαρχει προβλημα χρονου και μπορω να βαλω και τις δυο εκτελεσεις ... μην πω και τριτη που μ'αρεσει επισης πολυ ...) ... Και συμμετεχω στο παιχνιδακι της Αγγελικουλας ...

Το "περι ου ο λογος" τραγουδακι λοιπον, δεν ειναι αλλο απο το Summertime ... Η πιο λατρεμενη μου, η διασκευη της θεας Janis Joplin ...

Στο Bios ομως, επελεξα να βαλω την διασκευη του Billy Stewart που ειναι πολυ πιο ξεχωριστη αλλα και πιο ζωντανη ... Εδω, στο podcast, θα τις ακουσουμε και τις δυο ...

Επειδη δε εδω, οπως ειπα και πριν, δεν υπαρχει περιορισμος, λεω να βαλω και την εκτελεση του, απο τον Louis Armstrong και την Ella Fitzgerald μεσα απο το Porgy & Bess του George Gershwin, που επισης αγαπω παρα πολυ !!!

P.S.

Ολιγον πτωχο μου εκανε το post-ακι χωρις video ...

Ευκαιρια λοιπον, να απολαυσουμε την εκπληκτικη Janis σε στουντιο, στην ηχογραφηση του Summertime, για το αλμπουμ Cheap Thrills !!!

( Ακομα δεν μπορω να συνειδητοποιησω, ΤΙ μπορει να βρει κανεις στο YouTube ... Απιστευτο ... )